Klasyfikacja nicejska

 

UWAGI OGÓLNE
Towary lub usługi podane w wykazie klas mają charakter ogólny, bowiem odnoszą się do całej dziedziny, do której, w zasadzie, towary te i usługi należą. Dlatego też aby poprawnie zaklasyfikować każdy towar lub usługę należy przeanalizować zarówno wykaz klas jak i alfabetyczne listy towarów i usług."

TOWARY
Jeżeli określonego towaru nie można zaklasyfikować według wykazu klas lub alfabetycznej listy towarów, to przy klasyfikowaniu tego towaru należy wziąć po uwagę następujące kryteria:

1. produkty finalne zaklasyfikowane są, w zasadzie, zgodnie z ich funkcją lub przeznaczeniem. Jeśli brakuje takiego kryterium w wykazie klas, produkty finalne klasyfikowane są analogicznie do innych dających się porównać produktów finalnych figurujących na alfabetycznej liście towarów. Jeżeli jednak nie można odnieść się do żadnego z właściwych kryteriów, należy zastosować inne, zastępcze kryteria, takie jak np. z jakiego surowca (materiału) towary zostały wytworzone, lub jaki jest sposób ich działania;
2. produkty finalne, będące przedmiotami wielofunkcyjnymi (np. radio wyposażone w zegar), mogą być zaklasyfikowane we wszystkich klasach, które odpowiadają każdej z ich funkcji lub przeznaczeniu. Jeżeli jednak takich kryteriów brak w wykazie klas, wówczas mają zastosowanie inne kryteria przedstawione w punkcie (a);
3. surowce nie przetworzone, w stanie surowym lub półprodukty zaklasyfikowane są, w zasadzie, według rodzaju materiału;
4. towary, będące częścią innego produktu, zaklasyfikowane są, w zasadzie, w tej samej klasie co ten produkt, jednak tylko wówczas, gdy ten rodzaj towarów nie może być użyty do innych celów. We wszystkich innych przypadkach ma zastosowanie kryterium podane w punkcie (a);
5. jeżeli towary, będące produktami finalnymi lub nie, zaklasyfikowane według rodzaju surowca, wytworzone są z różnych surowców, to takie towary zaklasyfikowane są, w zasadzie, według rodzaju tego surowca, którego udział jest największy;
6. opakowania przystosowane do produktów, do przechowywania których zostały specjalnie przeznaczone, zaklasyfikowane są, w zasadzie, w tej samej klasie co te produkty.

USŁUGI
Jeżeli określonej usługi nie można zaklasyfikować według wykazu klas lub alfabetycznej listy usług, to przy klasyfikowaniu tej usługi należy wziąć pod uwagę następujące kryteria:

1. usługi zaklasyfikowane są, w zasadzie, zgodnie z branżą, której dotyczą, wymienioną w opisie zawartości klasy oraz zgodnie z uwagami wyjaśniającymi, zawartymi w tym opisie lub dodatkowo przez analogię do innych podobnych usług figurujących na alfabetycznej liście usług;
2. usługi związane z wynajmem, wypożyczaniem są klasyfikowane, w zasadzie, w tych samych klasach co usługi świadczone za pomocą wypożyczanych przedmiotów (np. wypożyczanie telefonu klasa 38);
3. usługi dotyczące porad, informacji lub konsultacji są klasyfikowane, w zasadzie, w tej samej klasie w której znajduje się obiekt konsultacji, np. konsultacje w dziedzinie transportu (klasa 39), konsultacje w dziedzinie zarządzania sprawami handlu (klasa 35), konsultacje w dziedzinie finansów (klasa36), konsultacje w dziedzinie kosmetyki (klasa 44). Udzielanie porad, informacji lub konsultacje poprzez media elektroniczne (np. telefonicznie lub za pomocą komputera) nie wpływa na klasyfikację tych usług.
4. usługi świadczone w ramach franczyzy są zasadniczo klasyfikowane w tej samej klasie, co usługi świadczone przez franczyzodawcę (np. doradztwo gospodarcze związane z franczyzą (kl. 35), usługi finansowe związane z franczyzą (kl. 36), usługi prawne związane z franczyzą (kl. 45).

RYS HISTORYCZNY I CEL KLASYFIKACJI NICEJSKIEJ
Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług (zwana dalej „Klasyfikacją Nicejską”), służąca do rejestracji znaków towarowych, została zatwierdzona na Międzynarodowej Konferencji w Nicei (Porozumienie Nicejskie) 15 czerwca 1957 r. Pierwszej rewizji tekstu dokonano w Sztokholmie 14 lipca 1967 r. (Porozumienie Sztokholmskie), drugiej zaś w Genewie 13 maja 1977 r. (Porozumienie Genewskie), zmienionej w 1979 r.
Kraje uczestniczące w Porozumieniu Nicejskim tworzą, w ramach Konwencji Paryskiej, unię w zakresie ochrony własności przemysłowej i są przygotowane do rejestracji znaków towarowych według tej klasyfikacji.
Niewątpliwa zaleta klasyfikacji polega na tym, że każdy kraj uczestniczący w Porozumieniu Nicejskim przy rejestrowaniu znaku towarowego powinien stosować Klasyfikację Nicejską jako system podstawowy bądź też jako system pomocniczy i umieścić na dokumencie oraz w oficjalnej publikacji, numery klas tej klasyfikacji, w których określony towar lub usługa zostały zarejestrowane.
Klasyfikację Nicejską stosują nie tylko kraje, sygnatariusze Porozumienia Nicejskiego dla których klasyfikacja ta jest obowiązująca, lecz również kraje uczestniczące w Porozumieniu Madryckim, dotyczącym międzynarodowej rejestracji znaków, a także w Protokóle do Porozumienia Madryckiego oraz kraje członkowskie Afrykańskiej Organizacji Własności Intelektualnej (OAPI), kraje członkowskie Afrykańskiej Regionalnej Organizacji Własności Intelektualnej (ARIPO), Biura Znaków Towarowych Benelux (BBM), oraz Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO).

REWIZJE KLASYFIKACJI NICEJSKIEJ
Międzynarodowa Klasyfikacja Towarów i Usług, jest oparta na klasyfikacji opracowanej w 1935 r. przez Międzynarodowe Biuro Ochrony Własności Intelektualnej (BIRPI), z którego powstała Międzynarodowa Organizacja OMPI.
To właśnie Klasyfikacja Nicejska, zawierająca 34 klasy i alfabetyczną listę towarów, została oficjalnie uznana przez Porozumienie Nicejskie, i do niej w analogiczny sposób dodano 11 klas usług oraz alfabetyczną listę usług. W ramach Porozumienia ustalono też, że Komitet Ekspertów powołany przez kraje w nim uczestniczące, będzie decydować o wszystkich zmianach w klasyfikacji, zwłaszcza dotyczących przeniesienia towaru lub usługi z jednej klasy do drugiej, uaktualnienia listy alfabetycznej oraz redagowanie uwag wyjaśniających.
Wspomniany Komitet Ekspertów, od czasu ukonstytuowania się, tzn. od 8 kwietnia 1961 r., na swoich 26 sesjach, dokonał modyfikacji i uzupełnień alfabetycznej listy towarów i usług z punktu widzenia formalnego (koniec lat siedemdziesiątych), zredagował uwagi ogólne i wyjaśniające (w 1982 r.) oraz dodał numery bazy dla każdego towaru i każdej usługi znajdujących się na liście alfabetycznej (w 1990 r.). Ponadto dodał numery serii pozwalające znaleźć towar lub usługę na analogicznej liście alfabetycznej innej wersji językowej klasyfikacji, jak również dokonał zmian w klasie 42, tworząc jednocześnie klasy od 43 do 45 (w 2000 r.); oraz dokonał ogólnego przeglądu wszystkich nagłówków klas i uwag wyjaśniających w celu ujednolicenia ich formy i doprecyzowania treści, w szczególności poprzez włączenie konkretnych przykładów w ramach każdej klasy (od 2016 do 2020 r.).

KOLEJNE WYDANIA KLASYFIKACJI
Pierwsza edycja Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług została opublikowana w 1963 r., druga w 1971 r., trzecia w 1981 r., czwarta w 1983 r., piąta w 1987 r., szósta w 1992, zaś siódma w 1996 i ósma w 2001 r., dziewiąta w 2006 r., dziesiąta w 2011 r., jedenasta w 2016 r.. Od 2013 r. corocznie publikowana jest nowa wersja wydania.
Obecna dwunasta edycja obowiązuje od 1 stycznia 2023 r.
Teksty tej Klasyfikacji przygotowane równolegle w językach francuskim i angielskim są publikowane on-line.
Decyzją Komitetu Ekspertów Klasyfikacja Nicejska nie jest wydawana w formie papierowej – ostatnią tak wydaną była dziesiąta edycja.